معنی کله خشک در لغت نامه دهخدا

کنایه از مردم دیوانه و سودایی مزاج باشد. (از برهان). کنایه از مردم دیوانه و سودایی مزاج باشد. (از آنندراج). مردم سودایی و دیوانه مزاج. (ناظم الاطباء)، تریاکی. (از برهان) (از آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). تریاکی و معتاد به تریاک. (ناظم الاطباء)، کله شق. یک دنده. (فرهنگ فارسی معین)، تخم مرغی را نیز گویند که آن را سرازیر گذاشته خشک کرده باشند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین)

معنی کله خشک در فرهنگ لغت هوشیار

دیوانه مزاجی، کله شقی، یکدندگی دیوانه مزاج، کله شق یک دنده: (خود رای و کله خشک و بدتر از آن کینه یی و نجوش بود)، تریاکی، تخم مرغی که آنرا سرازیر گذاشته خشک کرده باشند

معنی کله خشک در فرهنگ فارسی معین

دیوانه مزاج، کله شق، یک دنده

معنی کله خشک در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خودرای، خودسر، قد، کله شق، لجباز، لجوج، مستبد، مستبدالرای، یک دنده

معنی کله خشک - جستجوی لغت در جدول جو

کله خشک

لغت نامه دهخدا

کله خشک

فرهنگ لغت هوشیار

کله خشک

فرهنگ فارسی معین

کله خشک

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کله شق

سرسخت، خودرای، لجوج

فرهنگ فارسی عمید

کله خر

(کَلْ لَ / لِ خَ)

در تداول عامه، احمق. ابله. (فرهنگ فارسی معین). سخت نادان و مستبد به رأی خویش. احمق و جاهل و لجوج. سخت نادان و احمق ستیهنده. آنکه در عقاید غلط خود پا فشارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آدم جاهل و یک دنده و مستبد به رأی. کسی که نمی توان روی حرفش حرف زد. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده)

لغت نامه دهخدا

کاسه خشک

(سَ / سِ خُ)

کاسه خشک بودن یا شدن چشم، تمامی طبقات چشم یکباره از میان بشدن.
- چشمی کاسه خشک، یعنی که تمام آن ازسپیدی بشده باشد

لغت نامه دهخدا

کله شخ

(کَلْ لَ / لِ شَ)

در تداول عامه، کله شق گویند. سرشخ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کله شق شود

لغت نامه دهخدا

علف خشک

(عَ لَ فِ خُ)

گیاه خشک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کله شخی

(کَلْ لَ / لِ شَ)

در تداول عامه، کله شقی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کله شقی شود

لغت نامه دهخدا

کله کشت

(کَ لِ کَ لِ)

دهی از بخش مینودشت شهرستان گرگان است و 650 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کله خری

(کَلْ لَ / لِخَ)

در تداول عامه، احمقی. ابلهی. (فرهنگ فارسی معین). صفت کله خر. و رجوع به کله خر شود

لغت نامه دهخدا

کله خود

(کُ لَهْ)

مخفف کلاه خود. مغفر:
بزد گرز بر ترگ رهام گرد
کله خود او گشت ز آن زخم خرد.
فردوسی.
و رجوع به کلاه خود شود

لغت نامه دهخدا

کله دشت

(کَ لِ)

دهی از دهستان مزدقانچای است که در بخش نوبران شهرستان ساوه واقع است و 395 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

کله خان

دهی از دهستان پایین است که در شهرستان نهاوند واقع است و 590 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

کله خشکی

(کَلْ لَ / لِ خُ)

خلی. دیوانه مزاجی. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کله خشک شود، کله شقی. یکدندگی. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کله خشک شود، تریاکی بودن. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کله خشک شود

لغت نامه دهخدا

کله شک

(کُ لِ کِ)

دهی از دهستان گیلان است که در بخش گیلان شهرستان ایلام واقع است و 150 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کوه خشک

(خُ شَ)

نام کوهی به ماوراءالنهر. کوهی به نخشب. (یادداشت بخط مؤلف) :
وزانکه گفتم کوه خشک مرا ملک است
به خشک چوبی مالک کشید بردارم
هر آنچه کوه خشک سنگ داشت بر سر من
زدند و هیچ فذلک نمیشود کارم
دریغ کوه خشک باز می نیارم گفت
که سنگسار کند مالک و سزاوارم.
سوزنی (دیوان چ 1 صص 63-64).
ازخشک تا هزار میخ گزی
آن من نیست ملک و دهقانی.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

کله خری

احمقی ابلهی

فرهنگ لغت هوشیار

کله خر

احمق ابله

فرهنگ لغت هوشیار

کله شق

یک دنده مستبد: پسر کله شقی است، لج کننده

فرهنگ لغت هوشیار

کله خشکی

خلی دیوانه مزاجی، کله شقی یک دندگی، تریاکی بودن

فرهنگ لغت هوشیار

علف خشک

کاه

فرهنگ لغت هوشیار

کاسه خشک

چشمی که جز پلک چیزی ندارد. یا کاسه بودن (یا: شدن) چشم. از میان رفتن انساج و قسمتهای مختلف کره چشم. این عارضه معمولا بعلت عفونت کامل انساج کره چشم حاصل میشود

فرهنگ لغت هوشیار